Przez wiele osób depresja postrzegana jest w kategorii chorób wstydliwych. Z tego powodu ludzie często zaprzeczają temu, iż na nią cierpią, a jeśli nawet przyznają, że coś im dolega, nie chcą nazywać tego problemu po imieniu ani podejmować się leczenia. Te błędne przekonania sprawiają, że depresja często diagnozowana i leczona jest bardzo późno lub też w ogóle nigdy nie zostaje podjęte leczenie. Wówczas nierzadko prowadzi ona do katastrofalnych skutków, w tym śmierci.
Rozpoznanie najważniejsze w leczeniu
Czasami nie jesteśmy świadomi tego, że cierpimy na depresję. Swój zły stan zrzucamy na przepracowanie albo inne problemy, które występują w życiu. Są też osoby, które doskonale zdają sobie sprawę z tego, jaka choroba ich dotyczy, jednak uwarunkowania środowiskowe, w tym traktowanie depresji jako choroby wstydliwej, zniechęcają je do podjęcia prób leczenia. Otoczenie w takim przypadku z reguły bagatelizuje problem, co jeszcze bardziej go pogłębia, ponieważ łatka “lenia” albo “nieudacznika” dla człowieka pogrążonego w depresji to dodatkowy bodziec do obniżenia samopoczucia oraz własnej samooceny.
Jak we wszystkich chorobach – czy to fizycznych, czy psychicznych – właściwe rozpoznanie jest kluczową kwestią, pozwalającą na prawidłowe leczenie. Dlatego też warto znać podstawowe objawy depresji, by w porę dostrzec ją u siebie i swoich bliskich. Dodatkowym potwierdzeniem podejrzeń może być bezpłatny test na depresję online, który pomaga ocenić, czy i jakie objawy depresji mogą u nas występować.
Główne objawy depresji
Depresja to przewlekły stan obniżenia samopoczucia, który objawia się przede wszystkim poczuciem nieszczęścia i niezdolności do odczuwania szczęścia. W depresji może pojawiać się spłycenie wszystkich uczuć poza negatywnymi: takimi jak smutek, przygnębienie, poczucie braku sensu życia czy podejmowanych działań, które zdecydowanie dominują w psychice człowieka z depresją. Te negatywne odczucia prowadzą do psychicznego cierpienia, a także stopniowego wycofywania się z życia społecznego.
Charakterystyczną cechą depresji jest porzucanie wszystkich dotychczasowych aktywności, które sprawiały przyjemność danej osobie. Przestają ją cieszyć i nie znajduje ona dla nich żadnej alternatywy, co powoduje, że pogrąża się w smutku i poczuciu beznadziejności jeszcze bardziej. Nie dostrzega żadnej szansy na poprawę swojego losu i nie podejmuje w tym celu żadnych kroków. Takiej postawie może towarzyszyć całkowita rezygnacja ze wszystkich zwykłych działań i obowiązków, takich jak szkoła, praca czy obowiązki domowe. W skrajnych przypadkach dochodzi nawet do tego, że chory nie jest w stanie podnieść się z łóżka, by wykonać najprostsze czynności, takie jak mycie się lub ubieranie.
W depresji bardzo obniżone jest też poczucie własnej wartości. Chorzy często uważają się za jednostki, które są godne co najwyżej potępienia. Doskwiera im poczucie winy, a każde niepowodzenie czy krytyka są przez nich bardzo osobiście odbierane i przyjmowane jako dodatkowe potwierdzenie negatywnej opinii na własny temat.
Kolejną cechą osób chorych na depresję może być poczucie lęku w różnych sytuacjach, zwłaszcza społecznych. Świadomość, że mogą się ośmieszyć, lub konieczność podjęcia jakiejkolwiek inicjatywy mogą być dla nich paraliżujące i sprawiać, że będą oni unikać takich sytuacji. Niechęć do aktywności społecznej dodatkowo pogłębia ich wycofywanie się z różnych sytuacji, aktywności, relacji.
